تقوا یعنی مراقبت نسبت به آلوده نشدن از آنچه که خطا ، اشتباه ، گناه و بیهودگی به حساب می آید.
برای اینکه مفهوم آن خوب روشن شود مثالی میزنم
مثلا فرض کنید شخصی مسیری را میخواهد بگذارند که آن مسیر بعضا آلوده به انواع نجاسات ، باتلاق ها و خارهای گرفتار کننده و انواع تله است و آن شخص برای اینکه آلوده و گرفتار موارد بالا نشود ،مراقب است که به گونه ای قدم بردارد که پایش روی آن ها نرود.
این نوعی تقوا نسبت به گرفتار نشدن به موارد بالا است
تا اینگونه آن شخص بتواند به خوبی و با موفقیت مسیر را تا آخر طی کند.
در مورد تقوا در دنیا هم تقریبا چنین حالتی است.
خداوند ما را برای اهدافی بزرگ و ارزشمندی در دنیا خلق کرده است و برای رسیدن به آن اهداف و پیمودن مسیر سعادت و رسیدن به موفقیت حقیقی که خدا برای ما در نظر گرفته باید تقوا پیشه کنیم زیرا در دنیا موانع و عواملی وجود دارد که ما را از رسیدن به آن سعادت و اهداف عالی باز میدارد مانند مواردی که خداوند از آن ها ما را نهی کرده در قالب حرام و مکروه
رام نهی خدا است که چون تاثیر بسیار بد و مُخرّبی به عنوان مانع در رسیدن به سعادت دارد خدا انجام آن ها را ممنوع و حرام اعلام کرده است و در صورت انجام علاوه بر تاثیرات بسیار بد ، منفی و مخرّب در دنیا، باعث عذاب آخرت هم خواهد شد.
مکروهات مواردی هستند که خدا نهی کرده ولی چون تاثیرات منفی و مخرّب آن خیلی زیاد نیست، خداوند انجام آنها را ممنوع و حرام اعلام نکرده است و باعث عذاب آخرت نمیشود ولی سرعت رسیدن ما را به آن سعادت حقیقی و اهداف عالی را کُند میکند و مراقبت نسبت به انجام ندادن آن ها علاوه بر اینکه جلوی کُندی را میگرد ، سرعت ما را در رسیدن به آن اهداف عالی زیاد میکند و باعث خشنودی خدا و ثواب و پاداش در آخرت میشود.
تقوا یعنی مراقب باشیم در رسیدن به سعادتی و اهدافی که خدا برای ما در نظر گرفته درگیر موانع و عوامل بازدارنده نشویم و سعی کنیم با نهایت سرعت و کیفیت به آن سعادت برسیم.متاسفانه اون چیزی که غالبا حرفی از آن زده نمیشود سطح های مختلف تقوا میباشد که میتوان برای تقوا ۴ سطح در نظر گرفت که باید از سطح ۱ شروع کرد و در صورت موفقیت به سطح بعدی رفت و در سطح بعدی علاوه بر اقدامات همان سطح ، اقدامات سطوح قبل از آن را هم باید کامل رعایت کرد.
هر چه سطح تقوای ما بیشتر باشد ، سرعت و کیفیت حرکت ما در مسیر سعادت و رسیدن به اهداف عالی و ارزشمندی که خدا ما را به آن جهت خلق کرده است، بیشتر میشود.
سطح اول تقوا:
حداقل سطحی که بر همه مؤمنین لازم و واجب است که این سطح از تقوا را داشته باشند.
سطح اول تقوا به این صورت است که کاملا خود را پایبند به انجام تمام واجبات و ترک تمام گناهان می کنیم و مراقب هستیم حتی یک لحظه هم آلوده به گناه نشویم زیرا اگر واجبی را انجام ندهیم یا حرامی را انجام بدهیم آلوده به گناه میشویم و گناه خط قرمز خداست.
سطح دوم تقوا:
در این سطح علاوه بر اقدامات سطح یک ، باید مراقب باشیم که مستحبات بسیار مهم و تاکید شده مثل نماز اول وقت و به جماعت، نماز شب و . و همچنین مکروهاتی را که تاکید شده ترک کنیم را عملی کنیم و نسبت به آن ها سستی و تنبلی از خود نشان ندهیم.
سطح سوم از تقوا یعنی علاوه بر انجام اقدامات سطح ۱ و ۲ ، مراقب باشیم که یک لحظه از عمر مان تلف و صرف کارهای بیهوده نشود و تمام عمر و وقت مان را صرف کارهایی که که انجام آن موجب خشنودی خدا میشود، کنیم و نیت ها و کارهایمان با اخلاص کامل فقط برای خشنودی خدا و ثواب الهی باشد نه حرف مردم و نه هوای نفس.
سطح چهارم که بالاترین سطح تقوا است که معصومین(ع) در این سطح قرار داشتند و برای اینکه بتوانیم با نهایت سرعت و کیفیت به سعادت حقیقی که خدا برای ما در نظر گرفته حرکت کنیم باید به این سطح از تقوا برسیم و لازمه آن گذراندن و عملی کردن سه سطح قبلی میباشد.
در این سطح چهارم هر لحظه باید کاری را انجام دهیم که خدا از ما انتظار دارد و در انجام کارهایی که موجب خشنودی خدا و ثواب الهی میشود باید اولویت را رعایت کنیم.
درباره این سایت